Rollo May, amerykański psycholog i psychoterapeuta oraz przedstawiciel psychologii egzystencjalnej, w swojej książce „Błaganie o mit” pisze o pewnym doświadczeniu astronauty „Apolla 7”. Opisując jego przeżycia z lotu w kosmos, zwraca uwagę na perspektywę „patrzenia z kosmosu”.
Oddalając się od ziemi możemy zdać sobie sprawę, że należymy do czegoś pięknego, do czegoś, co jest całością, mimo tych niewidocznych już z tej odległości granic. Kontemplując ten widok, możemy szukać w sobie odpowiedzi na pytanie o sens, przeżywać kruchość i znaczenie swojego istnienia. Ten wyjątkowy widok, refleksja na temat naszej przynależności do świata, może sprawić, że pojawią się pytania o swoją tożsamość. Kim naprawdę jestem, jakie jest moje miejsce, jak całość mnie wpisuje się w całość wszechświata i jak wyglądają moje relacje z pozostałymi jego częściami.
Wracając z tej szczególnej podróży, przybliżając się do ziemi, coraz wyraźniej widzimy zarys Europy, granice Polski, swojego miasta, podwórka, domu, a w nim swoich bliskich, swoje miejsce, siebie.
To doświadczenie dwóch perspektyw – widzenia siebie z daleka oraz powrotu do siebie pozwala zobaczyć swoją obecność w kontekście innych, większej całości – wspólnoty świata ludzi, ale i natury, dziejącej się historii, tworzącej się kultury i sztuki. To także otwiera na zobaczenie siebie w historii swojej rodziny. Spojrzenie na nią nie tylko jak na grupę spokrewnionych osób, ale jak na sieć połączonych ze sobą osobistych historii.
Psychoterapia może być okazją to takiej podróży – czasem, w którym zatrzymuję się przy sobie, mam chwilę aby pomyśleć i poszukać swojego sensu oraz swojego miejsca. Analiza swojej historii oraz historii swojej rodziny, niewątpliwie czasami przynosi wiele przykrości i trudu, ale jednocześnie jest również szansą na zobaczenie rodziny w innym świetle. Jest szansą na odkrycie znaczenia i narracji powstających w tle oraz dostrzeżenie siebie w tej historii. „Kosmiczna perspektywa” patrzenia na siebie w swojej rodzinie jest także odkrywaniem jej zasobów, mocnych stron, opowieści, które niosą otuchę, pewnej szczególnej i wyjątkowej mądrości rodziny.
Agnieszka Brejwo